Veel gestelde vragen

In het kort:
De soevereiniteit van de overheid is niet van de overheid, maar de overheid gemandateerd door de burger. De burger is en blijft bevoegd en kan zijn mandaat intrekken. Met verkiezingen heeft dit weinig tot niets te maken.

Verdieping:
Nederland is geen democratie maar een constitutionele monarchie met een parlementair stelsel. Binnen die rechtsorde, die staatsordening, mag op de vrijheid, de vrije wil van de mens slechts langs democratische weg inbreuk worden gemaakt. Voorwaarde daarvoor is dat die rechtsorde binnen rechtmatige grenzen functioneert. En dat de gekozen vertegenwoordigers binnen het aan hen verleende mandaat handelen in overeenstemming met hun aan de burgers (kiezer of niet) gegeven belofte. .

Respecteert de overheid de eigen beperkingen niet (meer), dan functioneert de vertegenwoordigende democratie niet (meer).

Onrechtmatige/wederrechtelijke/ultra vies inbreuken op uw vrijheid hoeft u niet te dulden. Heeft u niet te dulden zelfs.

Het gaat hier uitdrukkelijk niet alleen om een kiezersmandaat. Het gaat om het volledig mandaat dat de burger (kiezer of niet) de overheid heeft gegeven, het toevertrouwde bestuur.

Wat kan het mandaat van de mens, de burger maximaal omvatten? De eigen bevoegdheid. Een bevoegdheid die u niet heeft, kunt u ook niet door een ander laten uitoefenen (mandateren). Het aan de overheid gegeven mandaat kan derhalve nooit meer omvatten dan de bevoegdheid die de mens, de burger zelf heeft.

Eén van de redenen dat mensen vertwijfeld roepen: 'ze doen maar in Den Haag' is dat die roepers gelijk hebben. De overheid is buiten de oevers getreden, en vat het haar gegeven mandaat op als een blanco volmacht, een credit card zonder limieten. En ziet de Nederlandse burger als een onderdaan met pinfunctie, als belastingvee op belastingveehouderij Nederland.

Dat zegt men u ook gewoon: 'wij vinden nu eenmaal andere dingen belangrijker dan dat u in de kou zit en uw energie niet meer kan betalen'. Personeel dat de rechtmatige plaats vergeten is.

Hierop is met stemmen geen correctie aan te brengen, het systeem zelf is immers uit de rails gelopen. De overheid heeft zichzelf macht en bevoegdheden toegeëigend buiten de daaraan gestelde grenzen, usurpatie.

Voeg daarbij dat beloften in verkiezingstijd gedaan, geen enkele waarde hebben, en de situatie waarin de mandaatverlener zit, wordt te meer nefast.

Zaken die worden doorgedrukt (veelal zonder/buiten mandaat, en derhalve dus onrechtmatig, wederrechtelijk/ultra vires) zijn vaker niet dan wel onderwerp van verkiezingen geweest.

Correctie van deze gang van zaken kan dus niet (meer) met verkiezingen en stemmen. De mens, de burger, rest dan niet anders dan de teugels weer in eigen handen te nemen en de overheid terug te dringen binnen de oevers van wat haar wel is en kon (ook een mens, een burger 'mag' niet alles) worden toevertrouwd.

Vergeet nooit: de mens, de burger laat zich in onze rechtsorde wel vertegenwoordigen, maar dat neemt diens bevoegdheid het zelf te doen niet weg. De burger is en blijft de bevoegde, de overheid is nooit meer dan diens vertegenwoordiger.

De overheid functioneert nu niet door ons voor ons, maar eerder als plantage-eigenaar die zelfs niet op de gedachte komt zich jegens de burgers te excuseren.

Maar slaven bestaan niet. Wel mensen die geen 'nee' kunnen zeggen.

De overheid is door ons voor ons ingesteld, niet over ons. In de relatie met de overheid is de burger niet de vragende partij, maar als drager en oorzaak van de soevereiniteit de opdragende partij. In de relatie van mandaatgever (burger) en degene die op grond van diens mandaat het bestuur van het staatsapparaat is toevertrouwd, past niet dat de eerste de tweede zou moeten bidden en smeken om ten behoeve van de mandaatgever te handelen. En past ook niet dat de mandatarissen (overheid) zich overgeven aan de eigen hobby's op kosten van de burger. Hobby's die vaak ieder mandaat te buiten en te boven gaan en ten nadele van de burger en de samenleving zijn.

Een kras voorbeeld is minister Kaag die zegt dat het inderdaad betreurenswaardig is dat mensen in de kou zitten en hun verwarming niet kunnen betalen, maar dat 'het kabinet nu eenmaal andere dingen (klimaat) belangrijker vindt'. Een ander kras voorbeeld: een minister van Landbouw die meent geroepen te zijn om de door de Nederlanders bijeengebrachte gelden ten behoeve van de visserijsector in eigen zak te houden. Omdat hij geen fossiele brandstoffen wil subsidiëren. Dat haar/zijn wil wat dat betreft buiten de deur staat, is tot op heden niet tot ons personeel doorgedrongen.

Mede om de grenzen van de staatsmacht, de vertegenwoordigingsbevoegdheden, weer helder te stellen, en vriendelijk vragen en verzoeken niets blijkt uit te halen en niet tot rechtmatig functioneren van de houders van de staatsmacht leidt, is het tijd voor een strengere toon. Van zeggen, niet van vragen, van meedelen en niet van smekend klagen.

Een petitie is een verzoek, net zoals een demonstratie dat is. Daarmee geeft u degene tot wie je verzoek/demonstratie richt, de 'macht' om 'ja' of 'nee' te zeggen/doen. U geeft dus impliciet aan dat degene tot wie u uw verzoek/demonstratie richt, gerechtigd is daaraan al dan niet gehoor te geven. U geeft uw macht weg en vergroot die van degene tot wie u verzoek/demonstratie richt. Onder het kopje 'spirituele grondslag' vindt u een uitgebreider uitleg.

Het lijkt misschien een semantische kwestie, maar is dat niet. Het is een eerste maar noodzakelijke stap om de overheid en de mensen die het bestuur is toevertrouwd, weer binnen de rechtmatige grenzen van onze rechtsorde te gaan laten functioneren.

Om de overheid weer terug te brengen binnen de grenzen van haar rechtmatige bevoegdheden. De burger heeft te lang zwijgend (ongeweten?) toegestemd met het onrechtmatig/wederrechtelijk/ultra vires aan zich trekken van allerlei bevoegdheden die de overheid niet toekomen.

Het voelt juist. Het bevrijdt de geest. U bevrijdt zich van de mens-gemaakte wetten van onderwerping. U gaat gaat weer leven onder de wet van vrijheid die God u heeft gegeven, u aangeboren is.

Uw aangeboren/God gegeven soevereiniteit, vrije wil en vrijheid worden hersteld en komen weer in overeenstemming met de natuur. Dat is anders dan u is wijsgemaakt: dat u die vrijheid niet heeft maar gehouden bent u aan de bevelen van de overheid te onderwerpen.

Het uw wil kenbaar maken werkt direct spiritueel. Indien anderen u zaken tegen die verklaarde wil opleggen, begaan zij de fout, niet u.

Uw toestemming intrekken betekent dat u niet medeplichtig meer bent -u bent vrij van de zonde die een ander begaat. U lijdt daar dan ook niet langer de spirituele consequenties van.

U bent een vrij geboren mens met aangeboren/goddelijke onvervreemdbare rechten. En al het andere waarin u in uw vrijheid, vrije wil en onvervreemdbare rechten wordt aangetast, kan spiritueel alleen met uw voorafgaande -al dan niet zwijgend verleende- toestemming.

Kennis is macht. Als u weer weet wat uw rechtmatige plaats in de samenleving is, en welke plaats de overheid toekomt, dan kunt u die anders en met meer vertrouwen tegemoet treden. Niet u als ondergeschikte, maar u als soeverein, niet u als onderdaan maar als burger. En de overheid dan weer voor ons door ons, en absoluut niet over (boven) ons.

U kunt daarbij helpen op allerlei manieren. Er over praten bijvoorbeeld, of onze site op social media delen. Of kaartjes maken met de naam van de site erop. Liefst in het koningsblauw (u bent een soeverein of niet) dat wij voor onze site kozen. En mocht u een idee voor een actie hebben, laat ons dat alstublieft ook weten.

U heeft daarvoor geen mandaat gegeven. Sterker: toen de burger gevraagd werd zich daarover bij referendum in 2005 uit te spreken, was NEE het antwoord.

De bevoegdheden van de overheid worden beperkt door de gratie Gods en het mandaat van de burger. De bevoegdheden van de. overheid kunnen dus nooit groter zijn dan de bevoegdheden die de burger kan mandateren. Voor een volledige beschrijving lees de juridische grondslag.

Kennis is macht. Ik, de burger deelt haar kennis op dat gebied, zodat de burger zijn rechtmatige plaats in de samenleving met vertrouwen kan opeisen. En met die kennis de overheid weer terug kan dringen binnen haar rechtmatige grenzen.

Dat is niet nodig, want de omvang van uw mandaat is beperkt tot uw bevoegdheid - alles wat de overheid daarbuiten doet is onrechtmatig, wederrechtelijk, ultra vires, dat doet zij onbevoegd. Het is echter uw plicht om de overheid er op aan te spreken als zij uw mandaat overschrijdt. Ik, de Burger, geeft u daarvoor de kennis en de middelen om de overheid hier op aan te spreken.
Met die wetenschap kunt u de overheid, de mensen die u het bestuur heeft toevertrouwd, daarop aanspreken. En dit gedrag zo nodig verbieden en wel correct gedrag gebieden, op dragen.

Zeker. Optreden zonder mandaat/bevoegdheid is een ambtsmisdrijf. Daarom is het zo belangrijk om politici en bestuurders er op te wijzen dat zij door het overschrijden van uw mandaat strafbare feiten plegen die mogelijk jarenlange gevangenisstraffen op kunnen leveren. Dat zou ze toch te denken moeten geven, een gewaarschuwd mens telt immers voor twee.

Nee, maar veel van wat de overheid nu doet is ZONDER ENIG MANDAAT.

In ons systeem heet het mandaat meer nauw omschreven: kiezersmandaat. Bij mandaat blijft de bevoegdheid bij degene die het mandaat verleent, de uitvoering van die bevoegdheid wordt aan een ander toevertrouwd.

Wat meteen in het oog springt is dat de burger mandaat kan verlenen voor zaken die tot zijn bevoegdheid behoren. Dus niet voor zaken die niet tot zijn bevoegdheid behoren. Zo kan de burger zijn bevoegdheid mandateren om een aanvaller af te slaan, want die bevoegdheid heeft de burger. De burger kan echter niet een mandaat aan een ander geven om agressief geweld tegen wie dan ook te plegen, want daartoe is de burger immers niet bevoegd. Zo kan de burger best met welgevallen naar het land/huis van een ander kijken, maar bevoegd om dat dan maar voor zichzelf in te pikken is hij niet. Hij kan dus ook niet een ander mandaat geven om dat dan maar te namens hem te doen.

Dit eenvoudige feit geeft meteen de bandbreedte van de ”staatsmacht’: die kan niet verder reiken dan de macht van de individuele burger. Deze zal eerder kleiner zijn, want een verkiezingsprogramma (een offerte eigenlijk) met daarin het voorstel de burger alles af te nemen en als slaaf uit te nutten, moet nog geschreven worden.

Ja! Vrijheid krijg je niet van een ambtenaar of politicus. U bent een mens. Uw vrijheid is aangeboren, van God gegeven. U bent soeverein. Maar wat is vrijheid? Dat is het eigenaar zijn van jezelf. U hoeft geen inbreuken op uw vrijheid te dulden en al helemaal niet op uw eigendomsrecht op uzelf. U bent immers geen slaaf. Betekent dat u dan dus maar ongeremd alles mag doen wat er in uw hoofd opkomt? Nee, uw vrijheid houdt op waar die van de ander begint. U mag dus best willen dat morgen iedereen een blauwe hoed draagt, maar u kunt dat anderen niet dwingend opleggen.

In plaats van te vragen 'waar haalt de mens zijn bevoegdheid vandaan' is de vraag: Waar haalt de staat die vandaan als hij die niet van de burger via een mandaat gekregen heeft. De bandbreedte van de ”staatsmacht’ kan niet verder reiken dan de macht van de individuele burger. Deze zal eerder kleiner zijn, want een verkiezingsprogramma (een offerte eigenlijk) met daarin het voorstel de burger alles af te nemen en als slaaf uit te nutten, moet nog geschreven worden.

U kunt, sterker nog -wilt u uw vrijheid behouden- moet grensoverschrijdend gedrag van de overheid jegens u verbieden. Wie zwijgt, stemt immers toe.

Ja, en binnenkort kunt u hiervoor de benodigde referenties op deze website vinden.

Het klopt zeker dat de mens soeverein is, zoals wij ook beschrijven in de juridische grondslag, https://ikdeburger.nl/juridische-grondslag/ "U bent een mens. Uw vrijheid is aangeboren, van God gegeven. U bent soeverein.”

Van de ca 8 miljard mensen op aarde, zijn hooguit 17 miljoen daarvan burger in de zin van de Nederlandse rechtsorde. Deze mensen, burgers, zijn de drager van de soevereiniteit in die rechtsorde en kunnen vanuit die soevereiniteit diegene aanpakken die buiten het door hen verleende mandaat opereren. Daarom heet dit initiatief Ik, de Burger.

Het adres van de belastingdienst kunt u hier vinden: link

Op een actie volgt een reactie. Onze actie is het verbod aan de overheid. Daarmee is een grens getrokken. De overheid die anders handelt, handelt daarmee tegen het uitdrukkelijk 'nee' van de ondertekende burgers in.

Voeg daarbij dat de overheid, het kabinet openlijk heeft verklaard te weten dat zij tegen de belangen van de Nederlanders, de Nederlandse samenleving in handelt, met deze belastingen/heffingen maar dat zij 'andere zaken nu eenmaal belangrijker vindt', dan lijkt een rechtszaak tegen het opleggen van die belastingen/heffingen me reeds op die grond kansrijk. Belastingen worden immers niet geheven om hobby's van mensen die we de staatsmacht hebben toevertrouwd te financieren, maar ten behoeve van de Nederlandse samenleving. Niet eerder verklaarde een minister van Financiën (en het kabinet spreekt met één mond) zo openlijk daaraan geen boodschap te hebben als hierbij is gebeurd.

Of mensen zich de mogelijke gevolgen op hals willen halen die aanpassing energienota naar netto/brief aan belastingdienst kan hebben, is aan ieder voor zich om af te wegen.

Maar het verbod staat, de mensen die dat hebben getekend hebben hun wil kenbaar gemaakt. Ze hebben 'nee' gezegd. We doen ons best om zoveel mogelijk mensen deze daad, nee zeggen is een daad, te laten stellen. Niet omdat 'de meeste stemmen gelden' maar omdat uw stem geldt. Ook al spreekt u geheel alleen. Maar veiligheid zit ook in aantallen. En politieke druk werkt met aantallen.

Inmiddels is bij de energiebedrijven de voorspelde chaos uitgebroken, zo melden de media. Door niet in het belang van de Nederlander, de Nederlandse samenleving te handelen maar voor een ingewikkeld en niemand dienend energie plafond, te kiezen heeft de overheid deze voorspelbare chaos gecreëerd. Om de overheid daarvoor te belonen met extra belastinginkomsten, zou zelfs de meest slaafse Nederlander te ver moeten gaan.

Door het Groningse gas te leveren aan allerlei buitenlanden voor prijzen die de overheid zelfs niet aan het parlement wil noemen, en niet aan Nederland, verzaakt de overheid haar taak jegens de Nederlandse samenleving. Als er ooit een 'nee' nodig was, en er ooit een kans is dat 'nee' in rechte af te dwingen dan is dat nu in dit dossier, zelfs bij de huidige staat van de rechtspraak.

Deze belasting brengt mensen nu in acute problemen. Wij willen die door overheidshandelen direct gemaakte actuele problemen even acuut aan de kaak stellen. Bovendien is de door de overheid geschapen situatie hier eenvoudig op te lossen: door alle tarieven op 0 te stellen.